Τι σχέση μπορεί να έχουν άραγε τα εταιρικά meetings, τα σκληρά deadlines για την παράδοση των διάφορων projects και οι αλλεπάλληλες τηλεφωνικές συνδιασκέψεις με τις αγροτικές εργασίες, την καλλιέργεια της γης, την καθημερινή επαφή με την φύση; Για πολλούς φαίνεται ότι είναι δύο εντελώς ξεχωριστά μονοπάτια. Μήπως όμως τελικά η απόσταση μεταξύ τους δεν είναι τόσο μεγάλη;

Πολλοί νέοι άνθρωποι που διανύουν τα πλέον παραγωγικά στάδια στην ζωή τους και έχουν αξιοζήλευτη επαγγελματική προϋπηρεσία σε οργανισμούς του τριτογενή τομέα, αλλά και ένα σημαντικό υπόβαθρο σπουδών, θα απαντήσουν καταφατικά στο τελευταίο ερώτημα.

Αν και στο εξωτερικό αυτή η τάση είχε εμφανιστεί εδώ και αρκετά χρόνια, τα τελευταία χρόνια κάνει έντονη την παρουσία της και στην Ελληνική πραγματικότητα. Από τη μία η μεγάλη οικονομική κρίση που έχει πλήξει αφάνταστα το εργατικό δυναμικό αυτής της κατηγορίας και από την άλλη ο κορεσμός από τη -ψυχοφθόρα για πολλούς- πραγματικότητα των σύγχρονων επαγγελμάτων του τριτογενή τομέα, έχουν οδηγήσει πολλούς ανθρώπους να σκεφτούν σοβαρά την προοπτική ενασχόλησης με την αγροτική παραγωγή. Όσοι τελικά την επιλέξουν διαπιστώνουν ότι η επιστροφή στις ρίζες δεν είναι τόσο δύσκολη όσο φαινόταν αρχικά. Αρκεί φυσικά να υπάρχουν μερικές απαραίτητες προϋποθέσεις. 

Τι προσφέρει η είσοδος αυτών των ανθρώπων στον πρωτογενή τομέα

• Εξοικείωση με νέες τεχνολογίες: Σε μια εποχή στην οποία η γνώση μεταφέρεται με νέους δίαυλους, το πλεονέκτημα αυτών των ανθρώπων είναι ακριβώς ότι είναι εξοικειωμένοι με αυτές τις δυνατότητες. Μπορούν να χρησιμοποιούν τα ψηφιακά εργαλεία και να μαθαίνουν πολύ γρηγορότερα τις διάφορες εξελίξεις σε σχέση με το παρελθόν, εφαρμόζοντάς τις στην αγροτική παραγωγή.
• Γνώση νέων αρχών διοίκησης. Η γνώση κατάρτισης ενός προϋπολογισμού, ο προσδιορισμός συγκεκριμένων στόχων και η προώθηση των προϊόντων είναι στοιχεία που, αν μη τι άλλο, τα κατέχουν σε μικρό ή μεγάλο βαθμό οι προερχόμενοι από τον τριτογενή τομέα. Η εισαγωγή αυτών των στοιχείων και στην αγροτική παραγωγή μπορεί να επιφέρει σημαντικά οφέλη και να βοηθήσει στην ανάπτυξη μιας επιχείρησης του πρωτογενούς τομέα σε νέες βάσεις.
• Επαφή με το εξωτερικό: Οι νέες γενιές χαρακτηρίζονται από μια μεγάλη κινητικότητα. Σπουδάζουν, εργάζονται, ταξιδεύουν επαγγελματικά αλλά και για λόγους αναψυχής στο εξωτερικό με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα από ότι στο παρελθόν. Αυτή η μεγάλη κινητικότητα, τους έχει δώσει την δυνατότητα να δουν νέα πράγματα, διαφορετικές προσεγγίσεις και να διευρύνουν τους ορίζοντές τους. Έτσι είναι σε θέση να δεχτούν πολύ ευκολότερα αλλαγές και νέες προτάσεις στον τρόπο εργασίας τους. Πολλές φορές μάλιστα είναι αυτοί που τις προκαλούν. Γνωρίζουν ότι το μοντέλο του αγρότη των περασμένων δεκαετιών είναι παρωχημένο και δεν θα μπορέσει να αντέξει στον διεθνή ανταγωνισμό.
• Συνειδητοποίηση της αειφόρου ανάπτυξης. Οι περισσότεροι από τους αγρότες των περασμένων γενιών δεν είχαν αντιληφθεί τις επιπτώσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας στο περιβάλλον. Θεωρούσαν ως δεδομένο το ανεξάντλητο των φυσικών πόρων και δεν έδειχναν κανένα ενδιαφέρον για την προστασία του περιβάλλοντος. Δεν είχαν την πληροφόρηση ή/και την δυνατότητα να αντιληφθούν ότι σε μακροπρόθεσμη βάση αυτή η συμπεριφορά τους έπληττε και τα δικά τους συμφέροντα. Οι νέοι αγρότες έχουν μια εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση. Γνωρίζουν σε βάθος τα οικολογικά θέματα, ενστερνίζονται τις αρχές της αειφόρου ανάπτυξης και προσπαθούν να υλοποιούν τις εργασίες τους μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Έτσι αναβαθμίζεται τόσο η αγροτική παραγωγή όσο και η ελληνική ύπαιθρος που τις τελευταίες δεκαετίες είχε πληγεί βάναυσα.

Η αγροτική παραγωγή αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά όπλα για να ξεφύγουμε από τη ζοφερή πραγματικότητα της ύφεσης. Αρκεί φυσικά να γίνει με όρους που θα επιτρέψουν την δημιουργία προϊόντων ικανών να ανταπεξέλθουν ισότιμα στον διεθνή ανταγωνισμό. Και σε αυτό τον στόχο η εμφάνιση μιας νέας γενιάς αγροτών μόνο θετικά έχει να συνεισφέρει.